*اولش قالب داشت، کسی جدی­اش نگرفت، بهش توجه نکرد، همین طور سرجایش ماند و ماند.
مثل یک بستنی آب شد، از شکل افتاد، حالا رد نوچ مانند اش را کمتر کسی می­ تواند تحمل کند!

*هستی اما در امتداد، مثل یک گالن نفت جاری، روی آب رودخانه که جلوی نفس کشیدنش را گرفته!
هستی اما هستی ات به یک شعله کوچک کبریت بند است!

*این قدر نگو دو روز دنیا ارزش این حرف ها را ندارد، این ها که کم شده عمر من است!

// برای آدم های متفاوت این روزهای دنیایم!

 

نوشته شده در یکشنبه 91/8/21ساعت 8:47 عصر توسط هـاجـر زمـانـی نظرات ( ) | |